Polska leży w strefie klimatu umiarkowanego, gdzie zapotrzebowanie sezonowe na ciepło zimą jest bardzo zbliżone do zapotrzebowania na chłód w okresach letnich. Jest to idealna sytuacja, aby wykorzystać prawa fizyki, które pozwalają zamieniać chłód w ciepło i odwrotnie poprzez zmianę temperatury nośnika energii cieplnej. Woda jest do tego celu idealnym nośnikiem, 1 m³ wody oddaje (lub pobiera) 4,2 MJ czyli ok. 1,17 kW ciepła przy zmianie temperatury zaledwie o 1ºC. Możemy więc, stosując odpowiednie urządzenia i obiegi wody, chłodząc pomieszczenia latem, podgrzewać wodę i odwrotnie, grzejąc pomieszczenia zimą, schładzać ją znacząco. Trzeba jedynie znaleźć miejsce, gdzie uda się taką podgrzaną lub schłodzoną wodę efektywnie przechować do czasu, kiedy będzie potrzebna, możliwie z jak najmniejszymi zmianami jej temperatury. Takim miejscem może być sama warstwa wodonośna, izolowana w sposób naturalny od wpływu wahań temperatury na powierzchni terenu, pod warunkiem, że może dostarczyć wymaganą ilość wody w wymaganym czasie i da się tak zaprojektować parametry samej instalacji ATES, aby wykorzystywana sezonowo jako nośnik energii woda nie miała możliwości odpłynąć z magazynu czy skutecznie wymieszać się z wodą o znacząco różnej temperaturze.

Tego typu warstw wodonośnych szukano właśnie w projekcie. Określono hydrogeologiczne parametry graniczne jakie muszą posiadać poziomy wodonośne, żeby mogły być brane pod uwagę jako potencjalne magazyny energii cieplnej sprawdź. Na podstawie istniejących danych geologicznych i hydrogeologicznych zidentyfikowano obszary kraju, gdzie przynajmniej jeden poziom wodonośny posiada łącznie takie parametry. Następnie, na podstawie warunków hydrogeologicznych wytypowanych poziomów wodonośnych (takich jak: głębokość zwierciadła/stropu warstwy, wydajności potencjalnej pojedynczej studni, prędkości przepływu wody w warstwie wodonośnej oraz występowania dodatkowych poziomów wodonośnych w profilu) wskazano obszary, gdzie można określić warunki jako najbardziej odpowiednie dla instalacji o mocy do 175 kW oraz obszary o potencjale dla instalacji, których moc grzewcza (z wody) przekracza 500 kW. W pozostałych częściach obszaru o korzystnych dla ATES parametrach granicznych moc instalacji musi być dobierana indywidualnie i w powiązaniu z konkretnym projektem technicznym, gdyż parametry hydrogeologiczne nie wskazują tu jednoznacznie jaka moc może być osiągnięta i trzeba to określić w powiązaniu z innymi czynnikami, takimi jak warunki ekonomiczne, dostępność terenu, konkretne zapotrzebowanie na ciepło i chłód, itp.