Osady glaukonitonośne

Informacje ogólne i występowanie

W ostatnich latach pojawiło się w Polsce zainteresowanie przedsiębiorców wykorzystaniem osadów glaukonitonośnych (piasków i mułków z glaukonitem), towarzyszących złożom piasków skaleniowo-kwarcowych i kwarcowych. Obecność barwiących tlenków żelaza w glaukonicie czyni go przydatnym do produkcji szkła i szklistych powłok o szerokiej gamie kolorów, do produkcji pigmentów ceramicznych, kolorowej i szklistej ceramiki czy kamiennych dekoracji. Minerał, jako potencjalne źródło potasu, można stosować w rolnictwie, jako wolno działający nawóz ze znaczną zawartością magnezu, żelaza i biomikroelementów. Ponadto, ze względu na swoje właściwości chemiczne, może być wykorzystywany w technologiach oczyszczania wody i ścieków z zanieczyszczeń metalami ciężkimi.

Osad glaukonitonośny jako kopalina nie jest ujęty w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 1 lipca 2015 r. w sprawie dokumentacji geologicznej złoża kopaliny, z wyłączeniem złoża węglowodorów – nie zostały w nim określone graniczne wartości parametrów definiujących złoże i jego granice dla tej kopaliny. Dlatego też geolodzy dokumentujący osad glaukonitonośny, na podstawie wykonanych robót geologicznych, określili w dokumentacjach geologicznych poszczególnych złóż zakres wymagań dla udokumentowania złóż tej kopaliny. W poszczególnych dokumentacjach dobór rodzajów parametrów brzeżnych oraz ich wartości są różne, generalnie są one następujące: maksymalna głębokość dokumentowania – 30 m, minimalna miąższość złoża – od 2 do 5 m, minimalna zawartość glaukonitu – 5-10% (w złożu Niedźwiada II przyjęto średnią zawartość glaukonitu >10%), minimalna zawartość K₂O – 1,6% (tylko dla złoża Niedźwiada III). Złoża osadów glaukonitonośnych udokumentowano w województwie lubelskim, powiecie lubartowskim. W budowie geologicznej tego rejonu (Górki Lubartowskiej) biorą udział piaski czwartorzędowe z zalegającymi poniżej trzeciorzędowymi mułkami, piaskami i glinami z glaukonitem górnego eocenu (delta Parczewa), w których stwierdzono występowanie bursztynów. W 2022 r. udokumentowano kolejne 2 złoża osadów glaukonitonośnych w tym rejonie – Gawłówka i Niedźwiada Kolonia II. Dla złoża Gawłówka nie określono zawartości glaukonitu w osadzie.

Informacje ogólne i występowanie

W ostatnich latach pojawiło się w Polsce zainteresowanie przedsiębiorców wykorzystaniem osadów glaukonitonośnych (piasków i mułków z glaukonitem), towarzyszących złożom piasków skaleniowo-kwarcowych i kwarcowych. Obecność barwiących tlenków żelaza w glaukonicie czyni go przydatnym do produkcji szkła i szklistych powłok o szerokiej gamie kolorów, do produkcji pigmentów ceramicznych, kolorowej i szklistej ceramiki czy kamiennych dekoracji. Minerał, jako potencjalne źródło potasu, można stosować w rolnictwie, jako wolno działający nawóz ze znaczną zawartością magnezu, żelaza i biomikroelementów. Ponadto, ze względu na swoje właściwości chemiczne, może być wykorzystywany w technologiach oczyszczania wody i ścieków z zanieczyszczeń metalami ciężkimi.

Osad glaukonitonośny nie był dotychczas dokumentowany jako kopalina i nie jest ujęty w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 1 lipca 2015 r. w sprawie dokumentacji geologicznej złoża kopaliny, z wyłączeniem złoża węglowodorów – nie zostały w nim określone graniczne wartości parametrów definiujących złoże i jego granice dla tej kopaliny. Dlatego też geolodzy dokumentujący osad glaukonitonośny, na podstawie wykonanych robót geologicznych, określili w dokumentacjach geologicznych poszczególnych złóż zakres wymagań dla udokumentowania złóż tej kopaliny. Kryteria granicznych wartości przyjęte w poszczególnych dokumentacjach różniły się czasem nieznacznie: maksymalna głębokość dokumentowania – 30 m (bez złoża Górka Lubartowska-Niedźwiada), minimalna miąższość złoża – od 4 m (złoże Niedźwiada III) do 5 m (do złoża Niedźwiada II zaliczono jeden otwór z miąższością 2 m), minimalna zawartość glaukonitu – 10% (w złożu Niedźwiada II przyjęto średnią zawartość glaukonitu >10%; bez złoża Niedźwiada III), minimalna zawartość K₂O 1,6% (tylko dla złoża Niedźwiada III). Złoża osadów glaukonitonośnych są dokumentowane w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim. W budowie geologicznej tego rejonu (Górka Lubartowska) biorą udział piaski czwartorzędowe z zalegającymi poniżej trzeciorzędowymi mułkami i piaskami z glaukonitem górnego eocenu (delta Parczewa), w których stwierdzono występowanie bursztynów. W 2021 r. udokumentowano kolejne złoże osadów glaukonitonośnych w tym rejonie – Niedźwiada III, ale tym razem nie określono zawartości glaukonitu w osadzie.

Informacje ogólne i występowanie

W ostatnich latach pojawiło się w Polsce zainteresowanie przedsiębiorców wykorzystaniem osadów glaukonitonośnych (piasków i mułków z glaukonitem), towarzyszących złożom piasków skaleniowo-kwarcowych i kwarcowych. Osad glaukonitonośny nie był dotychczas dokumentowany jako kopalina i nie jest ujęty w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 1 lipca 2015 r. w sprawie dokumentacji geologicznej złoża kopaliny, z wyłączeniem złoża węglowodorów – nie zostały w nim określone graniczne wartości parametrów definiujących złoże i jego granice dla tej kopaliny. Stąd, geolodzy dokumentujący osad glaukonitonośny, na podstawie wykonanych robót geologicznych, określili w dokumentacjach geologicznych poszczególnych złóż zakres wymagań dla udokumentowania złóż tej kopaliny. Kryteria granicznych wartości, przyjęte w poszczególnych dokumentacjach, różniły się czasem nieznacznie: maksymalna głębokość dokumentowania – 30 m (bez złoża Górka Lubartowska-Niedźwiada), minimalna miąższość złoża – 5 m (do złoża Niedźwiada II zaliczono jeden otwór z miąższością 2 m), minimalna zawartość glaukonitu – 10% (w złożu Niedźwiada II przyjęto średnią zawartość glaukonitu >10%).

Obecność barwiących tlenków żelaza w glaukonicie czyni go przydatnym do produkcji szkła i szklistych powłok o szerokiej gamie kolorów, do produkcji pigmentów ceramicznych, kolorowej i szklistej ceramiki czy kamiennych dekoracji. Minerał, jako potencjalne źródło potasu, można stosować w rolnictwie jako wolno działający nawóz ze znaczną zawartością magnezu, żelaza i biomikroelementów. Ponadto, ze względu na swoje właściwości chemiczne, może być wykorzystywany w technologiach oczyszczania wody i ścieków z zanieczyszczeń metalami ciężkimi.

Dotychczas osady glaukonitonośne udokumentowano w sześciu złożach: Brzeźnica Leśna, Górka Lubartowska IX, Górka Lubartowska-Niedźwiada, Leszkowice 1, Niedźwiada II i Niedźwiada Kolonia I – wszystkie w województwie lubelskim. W budowie geologicznej rejonu Górki Lubartowskiej biorą udział piaski czwartorzędowe z zalegającymi poniżej trzeciorzędowymi mułkami i piaskami z glaukonitem górnego eocenu (delta Parczewa), w których stwierdzono występowanie bursztynów.

Informacje ogólne i występowanie

W ostatnich latach pojawiło się w Polsce zainteresowanie przedsiębiorców wykorzystaniem osadów glaukonitonośnych (piasków i mułków z glaukonitem), towarzyszących złożom piasków skaleniowo-kwarcowych i kwarcowych. Osad glaukonitonośny nie był dotychczas dokumentowany jako kopalina i nie jest ujęty w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 1 lipca 2015 r. w sprawie dokumentacji geologicznej złoża kopaliny, z wyłączeniem złoża węglowodorów – nie zostały w nim określone graniczne wartości parametrów definiujących złoże i jego granice dla tej kopaliny. Stąd, geolodzy dokumentujący osad glaukonitonośny, na podstawie wykonanych robót geologicznych, określili w dokumentacjach geologicznych poszczególnych złóż zakres wymagań dla udokumentowania złóż tej kopaliny. Kryteria granicznych wartości, przyjęte w poszczególnych dokumentacjach, różniły się czasem nieznacznie: maksymalna głębokość dokumentowania – 30 m (bez złoża Górka Lubartowska-Niedźwiada), minimalna miąższość złoża – 5 m (do złoża Niedźwiada II zaliczono jeden otwór z miąższością 2 m), minimalna zawartość glaukonitu – 10% (w złożu Niedźwiada II przyjęto średnią zawartość glaukonitu >10%).

Obecność barwiących tlenków żelaza w glaukonicie czyni go przydatnym do produkcji szkła i szklistych powłok o szerokiej gamie kolorów, do produkcji pigmentów ceramicznych, kolorowej i szklistej ceramiki czy kamiennych dekoracji. Minerał, jako potencjalne źródło potasu, można stosować w rolnictwie jako wolno działający nawóz ze znaczną zawartością magnezu, żelaza i biomikroelementów. Ponadto, ze względu na swoje właściwości chemiczne, może być wykorzystywany w technologiach oczyszczania wody i ścieków z zanieczyszczeń metalami ciężkimi.

Dotychczas osady glaukonitonośne udokumentowano w sześciu złożach: Brzeźnica Leśna, Górka Lubartowska IX, Górka Lubartowska-Niedźwiada, Leszkowice 1, Niedźwiada II i Niedźwiada Kolonia I – wszystkie w województwie lubelskim. W budowie geologicznej rejonu Górki Lubartowskiej biorą udział piaski czwartorzędowe z zalegającymi poniżej trzeciorzędowymi mułkami i piaskami z glaukonitem górnego eocenu (delta Parczewa), w których stwierdzono występowanie bursztynów.