Z przyjemnością informujemy, że Edyta Rycio z Centrum Geozagrożeń uzyskała stopień doktora w dziedzinie nauk ścisłych i przyrodniczych w dyscyplinie nauki o Ziemi i środowisku decyzją Rady Naukowej Państwowego Instytutu Geologicznego-PIB z dnia 18 czerwca 2024 roku.
Tytuł rozprawy doktorskiej brzmiał: „Ocena wpływu czynników biernych na występowanie osuwisk w zachodniej części Gór Słonnych (rejon Sanoka) z wykorzystaniem modelu Frequency Ratio (FR)”. Promotorem pracy był prof. dr hab. Antoni Wójcik. Publiczna obrona pracy miała miejsce 6 czerwca 2024 r. w Krakowie.
W swojej dysertacji Edyta Rycio starała się dociec genezy dużego zróżnicowania gęstości osuwisk w rejonie Sanoka, wykorzystując do tego dwuwymiarową metodę statystyczną. Do obliczeń wykorzystała zarówno poligony osuwisk, jak i strefy buforowe wyznaczone wokół górnych części osuwisk, które według autorki reprezentują rzeczywiste i pierwotne warunki rozwoju osuwisk. Podejście takie w Polsce nie było stosowane.
Edyta Rycio rozpoczęła jednolite studia magisterskie na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego w 2001 roku. Specjalizację ukończyła na kierunku Geologia Stratygraficzno – Poszukiwawcza, a tytuł magistra zdobyła w Zakładzie Tektoniki i Kartografii Geologicznej u prof. dr hab. Leonarda Mastelli, na podstawie pracy pt: „Analiza spękań ciosowych na wschodnim Podhalu w rejonie rzeki Łapszanki”.
Po zakończeniu studiów rozpoczęła pracę w Przedsiębiorstwie Geologicznym POLGEOL S.A. w Warszawie. Pracując tam w latach 2008-2013 stawiała pierwsze kroki zawodowe, biorąc udział w pracach kartograficznych nad Szczegółową Mapą Geologiczną Polski, a dodatkowo uczestniczyła w pracach i projektach związanych z geologią inżynierską, ochroną środowiska i geotermią. Wtedy też rozpoczęła swój udział w pracach związanych z projektem System Osłony Przeciwosuwiskowej (SOPO), wykonując pierwsze mapy osuwisk i terenów zagrożonych dla gmin karpackich.
W tym czasie zdobyła uprawnienia geologiczne kategorii VIII (kartograficzne) i XI (dozoru geologicznego).
Dr Edyta Rycio
W styczniu 2014 r. rozpoczęła pracę w PIG-PIB w Warszawie w Programie Geozagrożeń na stanowisku starszego specjalisty, skupiając się na problematyce osuwisk. Pracując w PIG-PIB w Warszawie podjęła dodatkową pracę na stanowisku Geologa Powiatowego we Włocławku w latach 2016-2017, wykonując zadania Starosty wynikające z Prawa Geologicznego i Górniczego.
We wrześniu 2018 r rozpoczęła pracę w Centrum Geozagrożeń PIG-PIB z miejscem świadczenia pracy w Krakowie, gdzie pracuje do dnia dzisiejszego.
Obecnie głównym tematem jej prac są zagrożenia geologiczne, zwłaszcza osuwiska. Począwszy od ich identyfikowania i dokumentowania, przez analizę ich rozwoju w świetle tradycyjnych i nowych technik badawczych w środowiskach GIS, po osuwiska w aspekcie prawnym oraz wpływ antropoprsesji na procesy osuwiskowe i rzeźbę stoków.
Jest autorką lub współautorką map osuwisk i terenów zagrożonych ruchami masowymi w skali 1:10 000 dla 24 gmin i 4 powiatów w Karpatach i w Polsce pozakarpackiej, kilku tysięcy kart osuwisk i terenów zagrożonych ruchami masowymi w bazie danych SOPO oraz kilkudziesięciu opinii do projektów robót geologicznych i dokumentacji geologiczno-inżynierskich dotyczących prac geologicznych prowadzonych w obrębie osuwisk.
Efektem zdobytego praktycznego doświadczenia są publikacje naukowe w Przeglądzie Geologicznym oraz aktywny udział w polskich i międzynarodowych konferencjach naukowych, gdzie przedstawiała wyniki prowadzonych badań związanych głównie z osuwiskami i ich rozwojem.
Dodatkowo współprowadzi szkolenia dla administracji samorządowej w zakresie problematyki osuwisk i terenów zagrożonych ruchami masowymi w ujęciu praktycznym i prawnym.
Gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów naukowych!
