2023
Informacje ogólne i występowanie
Gliny ogniotrwałe stosuje się w przemyśle materiałów ogniotrwałych jako surowiec do produkcji glinokrzemianowych wyrobów ogniotrwałych. Są one także wykorzystywane do produkcji niektórych rodzajów płytek ceramicznych i wyrobów sanitarnych. Podstawowym składnikiem tych glin są iły kaolinitowe charakteryzujące się dużą plastycznością i mające zdolność do tworzenia czerepu ceramicznego o znacznej wytrzymałości mechanicznej. Ogniotrwałość omawianych glin powinna wynosić min. 1 650°C.
W Polsce z kilkunastu udokumentowanych złóż tej kopaliny eksploatowane są jedynie dwa złoża: Rusko-Jaroszów (województwo dolnośląskie, powiat świdnicki) oraz Borkowice-Radestów (województwo mazowieckie, powiat przysuski). Wydobycie ze złoża Rusko-Jaroszów prowadzone jest od lat, natomiast eksploatacja ze złoża Borkowice-Radestów rozpoczęła się w 2020 r.
Występowanie złóż glin ogniotrwałych w Polsce przedstawiono na mapie.
Zasoby i wydobycie
Stan zasobów glin ogniotrwałych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
Tabela 1. Gliny ogniotrwałe – mln tStan geologicznych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych na 31.12.2023 r. wyniósł 51,57 mln t i był niższy niż w roku ubiegłym o 1,58 mln t (2,97%). Ubytek zasobów był wynikiem zatwierdzenia dodatku do dokumentacji geologicznej dla złoża Borkowice-Radestów (-1,57 mln t) oraz eksploatacji i strat z nią związanych. Geologiczne zasoby bilansowe rozpoznane szczegółowo (w kat. A+B+C1) określone zostały na 51,08 mln t. Stanowiło to 99,05% całości udokumentowanych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych.
Zasoby przemysłowe glin ogniotrwałych wyniosły 0,90 mln t, co stanowiło 1,75% ogółu geologicznych zasobów bilansowych tych glin oraz 23,81% bilansowych zasobów geologicznych złóż zagospodarowanych. Zasoby przemysłowe zmniejszyły się w porównaniu z 2022 r. o 0,06 mln t (6,25%), co było efektem eksploatacji i strat z nią związanych.
Wydobycie glin ogniotrwałych w 2023 r. wyniosło 58,21 tys. t i było mniejsze o 28,32 tys. t w stosunku do roku poprzedniego (32,73%). W przypadku obu eksploatowanych złóż spadek wydobycia był znaczący i wyniósł: dla złoża Rusko-Jaroszów 15,32 tys. t (45,69%), dla złoża Borkowice-Radestów 13,00 tys. t (24,53%). Wydobyty surowiec może być wykorzystany w stanie naturalnym bądź po przeróbce, jako tzw. gliny palone.
Na poniższej figurze przedstawiono wielkość zasobów bilansowych i wydobycia glin ogniotrwałych w Polsce w latach 1989-2023.
Stopień rozpoznania zasobów i stan ich zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
W Bilansie perspektywicznych zasobów kopalin Polski dokonano aktualizacji oceny perspektyw zasobowych dla glin ogniotrwałych w Polsce*. Głównymi kryteriami zastosowanymi dla wyznaczania złóż iłów ogniotrwałych były: miąższość złoża (min. 1 m) i stosunek grubości nadkładu do miąższości złoża (N/Z maks. 2), a oprócz tego parametry jakościowe kopaliny: ogniotrwałość (min. 161 sP) i zawartość ziaren >0,063 mm (maks. 10%). Uwzględniając wszystkie powyższe parametry, określono zasoby prognostyczne glin ogniotrwałych na 56,90 mln t (w obrębie obszaru Udanin w województwie dolnośląskim).
Opracował: Marcin Tymiński
* Galos K., 2020 – „Iły biało wypalające się (white-firing clay, ball clay), kamionkowe (stoneware clay, ceramic clay) i ogniotrwałe (refractory clay, flint clay)”. W: „Bilans perspektywicznych zasobów kopalin Polski wg stanu na 31.12.2018 r.” (red. Szamałek K., Szuflicki M., Mizerski W.): 335-329. PIG-PIB, Warszawa.
2022
Informacje ogólne i występowanie
Gliny ogniotrwałe stosuje się w przemyśle materiałów ogniotrwałych jako surowiec do produkcji glinokrzemianowych wyrobów ogniotrwałych. Są one także wykorzystywane do produkcji niektórych rodzajów płytek ceramicznych i wyrobów sanitarnych. Podstawowym składnikiem tych glin są iły kaolinitowe charakteryzujące się dużą plastycznością i mające zdolność do tworzenia czerepu ceramicznego o znacznej wytrzymałości mechanicznej. Ogniotrwałość omawianych glin powinna wynosić min. 1 650°C.
W Polsce z kilkunastu udokumentowanych złóż tej kopaliny eksploatowane są jedynie dwa złoża: Rusko-Jaroszów (województwo dolnośląskie, powiat świdnicki) oraz Borkowice-Radestów (województwo mazowieckie, powiat przysuski). Wydobycie ze złoża Rusko-Jaroszów prowadzone jest od lat, natomiast eksploatacja ze złoża Borkowice-Radestów rozpoczęła się w 2020 r.
Występowanie złóż glin ogniotrwałych w Polsce przedstawiono na mapie.
Zasoby i wydobycie
Stan zasobów glin ogniotrwałych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
Stan geologicznych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych na 31.12.2022 r. wyniósł 53,15 mln t i był niższy niż w roku wcześniejszym o 0,09 mln t (0,17%). Ubytek zasobów był wypadkową eksploatacji i strat z nią związanych. Geologiczne zasoby bilansowe rozpoznane szczegółowo (w kat. A+B+C1) określone zostały na 52,66 mln t. Stanowiło to 99,08% całości udokumentowanych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych.
Zasoby przemysłowe glin ogniotrwałych wyniosły 0,96 mln t, co stanowiło 1,81% ogółu geologicznych zasobów bilansowych tych glin oraz 17,88% bilansowych zasobów geologicznych złóż zagospodarowanych. Zasoby przemysłowe zmniejszyły się w porównaniu z 2021 r. o 0,09 mln t (8,57%), co było efektem eksploatacji i strat z nią związanych.
Wydobycie glin ogniotrwałych w 2022 r. wyniosło 86,53 tys. t i było mniejsze o 27,67 tys. t w stosunku do roku poprzedniego (24,23%). W przypadku złoża Rusko-Jaroszów spadek był znaczny i wyniósł 35,67 tys. t (51,55%), natomiast wydobycie ze złoża Borkowice-Radestów było nieznacznie wyższe (o 8,00 tys. t – 17,78%) niż w roku wcześniejszym. Wydobyty surowiec może być wykorzystany w stanie naturalnym bądź stosowany po przeróbce jako tzw. gliny palone.
Na poniższej figurze przedstawiono wielkość zasobów bilansowych i wydobycia glin ogniotrwałych w Polsce w latach 1989-2022.
Stopień rozpoznania zasobów i stan ich zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
W Bilansie perspektywicznych zasobów kopalin Polski dokonano aktualizacji oceny perspektyw zasobowych dla glin ogniotrwałych w Polsce*. Głównymi kryteriami zastosowanymi dla wyznaczania złóż iłów ogniotrwałych były: miąższość złoża (min. 1 m) i stosunek grubości nadkładu do miąższości złoża (N/Z maks. 2), a oprócz tego parametry jakościowe kopaliny: ogniotrwałość (min. 161 sP) i zawartość ziaren >0,063 mm (maks. 10%). Uwzględniając wszystkie powyższe parametry, określono zasoby prognostyczne glin ogniotrwałych na 56,90 mln t (w obrębie obszaru Udanin w województwie dolnośląskim).
Opracował: Marcin Tymiński
* Galos K., 2020 – „Iły biało wypalające się (white-firing clay, ball clay), kamionkowe (stoneware clay, ceramic clay) i ogniotrwałe (refractory clay, flint clay)”. W: „Bilans perspektywicznych zasobów kopalin Polski wg stanu na 31.12.2018 r.” (red. Szamałek K., Szuflicki M., Mizerski W.): 335-329. PIG-PIB, Warszawa.
2021
Informacje ogólne i występowanie
Gliny ogniotrwałe stosuje się w przemyśle materiałów ogniotrwałych jako surowiec do produkcji glinokrzemianowych wyrobów ogniotrwałych. Są one także wykorzystywane do produkcji niektórych rodzajów płytek ceramicznych i wyrobów sanitarnych. Podstawowym składnikiem tych glin są iły kaolinitowe charakteryzujące się dużą plastycznością i mające zdolność do tworzenia czerepu ceramicznego o znacznej wytrzymałości mechanicznej. Ogniotrwałość omawianych glin powinna wynosić min. 1 650°C.
W Polsce z kilkunastu udokumentowanych złóż tej kopaliny eksploatowane są jedynie dwa złoża: Rusko-Jaroszów (województwo dolnośląskie, powiat świdnicki) oraz Borkowice-Radestów (województwo mazowieckie, powiat przysuski). Wydobycie ze złoża Rusko-Jaroszów prowadzone jest od lat, natomiast eksploatacja ze złoża Borkowice-Radestów rozpoczęła się w 2020 r.
Występowanie złóż glin ogniotrwałych w Polsce przedstawiono na mapie.
Zasoby i wydobycie
Stan zasobów glin ogniotrwałych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
Stan geologicznych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych na 31.12.2021 r. wyniósł 52,24 mln t i był niższy niż w roku wcześniejszym o 0,84 mln t (1,55%). Ubytek zasobów był wypadkową eksploatacji i strat z nią związanych (-0,11 mln t) oraz opracowania dodatku do dokumentacji geologicznej dla złoża Rusko-Jaroszów (-0,80 mln t), w związku wyłączeniem z granic złoża Pola Południowego, w którym ze względu na wyeksploatowanie zasobów eksploatacja została zakończona z dniem 31.12.2020 r. Geologiczne zasoby bilansowe rozpoznane szczegółowo (w kat. A+B+C1) określone zostały na 52,75 mln t. Stanowiło to 99,08% całości udokumentowanych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych.
Zasoby przemysłowe glin ogniotrwałych wyniosły 1,05 mln t, co stanowiło 1,97% ogółu geologicznych zasobów bilansowych tych glin oraz 19,27% bilansowych zasobów geologicznych złóż zagospodarowanych. Zasoby przemysłowe zmniejszyły się w porównaniu z 2020 r. o 0,77 mln t (42,31%), co było wypadkową opracowania projektu zagospodarowania złoża Rusko-Jaroszów (-0,72 mln t) oraz eksploatacji i strat z nią związanych.
Wydobycie glin ogniotrwałych w 2021 r. wyniosło 114,20 tys. t i było większe o 50,86 tys. t w stosunku do roku poprzedniego (80,30%). W przypadku złoża Rusko-Jaroszów wzrost wyniósł 13,86 tys. t (25,05%), natomiast wydobycie ze złoża Borkowice-Radestów było ponad 5-krotnie wyższe (o 37,00 tys. t) niż w roku wcześniejszym. Wydobyty surowiec może być wykorzystany w stanie naturalnym bądź stosowany po przeróbce jako tzw. gliny palone.
Na poniższej figurze przedstawiono wielkość zasobów bilansowych i wydobycia glin ogniotrwałych w Polsce w latach 1989-2021.
Stopień rozpoznania zasobów i stan ich zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
W Bilansie perspektywicznych zasobów kopalin Polski dokonano aktualizacji oceny perspektyw zasobowych dla glin ogniotrwałych w Polsce*. Głównymi kryteriami zastosowanymi dla wyznaczania złóż iłów ogniotrwałych były: miąższość złoża (min. 1 m) i stosunek grubości nadkładu do miąższości złoża (N/Z maks. 2), a oprócz tego parametry jakościowe kopaliny: ogniotrwałość (min. 161 sP) i zawartość ziaren >0,063 mm (maks. 10%). Uwzględniając wszystkie powyższe parametry, określono zasoby prognostyczne glin ogniotrwałych na 56,90 mln t (w obrębie obszaru Udanin w województwie dolnośląskim).
Opracował: Marcin Tymiński
* Galos K., 2020 – „Iły biało wypalające się (white-firing clay, ball clay), kamionkowe (stoneware clay, ceramic clay) i ogniotrwałe (refractory clay, flint clay)”. W: „Bilans perspektywicznych zasobów kopalin Polski wg stanu na 31.12.2018 r.” (red. Szamałek K., Szuflicki M., Mizerski W.): 335-329. PIG-PIB, Warszawa.
2020
Informacje ogólne i występowanie
Gliny ogniotrwałe stosuje się w przemyśle materiałów ogniotrwałych jako surowiec do produkcji glinokrzemianowych wyrobów ogniotrwałych. Są one także wykorzystywane do produkcji niektórych rodzajów płytek ceramicznych i wyrobów sanitarnych. Podstawowym składnikiem tych glin są iły kaolinitowe charakteryzujące się dużą plastycznością i mające zdolność do tworzenia czerepu ceramicznego o znacznej wytrzymałości mechanicznej. Ogniotrwałość omawianych glin powinna wynosić min. 1 650°C.
W Polsce z kilkunastu udokumentowanych złóż tej kopaliny eksploatowane są jedynie dwa złoża: Rusko-Jaroszów (województwo dolnośląskie, powiat świdnicki) oraz Borkowice-Radestów (województwo mazowieckie, powiat przysuski). Wydobycie ze złoża Rusko-Jaroszów prowadzone jest od lat, natomiast koncesja na eksploatację ze złoża Borkowice-Radestów została wydana w 2020 r. Występowanie złóż glin ogniotrwałych w Polsce przedstawiono na mapie.
Zasoby i wydobycie
Stan zasobów glin ogniotrwałych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
Stan geologicznych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych na 31.12.2020 r. wyniósł 54,08 mln t i w wyniku eksploatacji był niższy niż w roku ubiegłym o około 0,06 mln t (0,11%). Geologiczne zasoby bilansowe rozpoznane szczegółowo (w kat. A+B+C1) określone zostały na 53,41 mln t. Stanowiło to 98,76% całości udokumentowanych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych.
Zasoby przemysłowe glin ogniotrwałych wyniosły 1,82 mln t, co stanowiło 3,37% ogółu geologicznych zasobów bilansowych tych glin oraz 28,89% bilansowych zasobów geologicznych złóż zagospodarowanych. Zasoby przemysłowe zwiększyły się w porównaniu z 2019 r. o 0,77 mln t (73,33%), co było wypadkową opracowania projektu zagospodarowania złoża Borkowice-Radestów (+0,82 mln t) oraz eksploatacji.
Wydobycie glin ogniotrwałych w 2020 r. wyniosło 63,34 tys. t i było większe o 20,46 tys. t w stosunku do roku poprzedniego (47,71%). W przypadku złoża Rusko-Jaroszów wzrost wyniósł 12,46 tys. t (29,06%), rozpoczęto również eksploatację ze złoża Borkowice-Radestów (8 tys. t). Wydobyty surowiec może być wykorzystany w stanie naturalnym bądź stosowany po przeróbce jako tzw. gliny palone.
Na poniższej figurze przedstawiono wielkość zasobów bilansowych i wydobycia glin ogniotrwałych w Polsce w latach 1989-2020.
Stopień rozpoznania zasobów i stan ich zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
W Bilansie perspektywicznych zasobów kopalin Polski dokonano aktualizacji oceny perspektyw zasobowych dla glin ogniotrwałych w Polsce*. Głównymi kryteriami zastosowanymi dla wyznaczania złóż iłów ogniotrwałych były: miąższość złoża (min. 1 m) i stosunek grubości nadkładu do miąższości złoża (N/Z maks. 2), a oprócz tego parametry jakościowe kopaliny: ogniotrwałość (min. 161 sP) i zawartość ziaren >0,063 mm (maks. 10%). Uwzględniając wszystkie powyższe parametry, określono zasoby prognostyczne glin ogniotrwałych na 56,90 mln t (w obrębie obszaru Udanin w województwie dolnośląskim).
Opracował: Marcin Tymiński
* Galos K., 2020 – Iły biało wypalające się (white-firing clay, ball clay), kamionkowe (stoneware clay, ceramic clay) i ogniotrwałe (refractory clay, flint clay). W: „Bilans perspektywicznych zasobów kopalin Polski wg stanu na 31.12.2018 r.” (red. Szamałek K., Szuflicki M., Mizerski W.): 335-329. PIG-PIB, Warszawa.
2019
Informacje ogólne i występowanie
Gliny ogniotrwałe stosuje się w przemyśle materiałów ogniotrwałych jako surowiec do produkcji glinokrzemianowych wyrobów ogniotrwałych. Są one także wykorzystywane do produkcji niektórych rodzajów płytek ceramicznych i wyrobów sanitarnych. Podstawowym składnikiem tych glin są iły kaolinitowe charakteryzujące się dużą plastycznością i mające zdolność do tworzenia czerepu ceramicznego o znacznej wytrzymałości mechanicznej. Ogniotrwałość omawianych glin powinna wynosić min. 1 650°C.
Z kilkunastu udokumentowanych złóż tej kopaliny w południowo-zachodniej i centralnej Polsce, eksploatowane jest jedynie złoże Rusko-Jaroszów znajdujące się w województwie dolnośląskim (powiat świdnicki). Występowanie złóż glin ogniotrwałych w Polsce przedstawiono na mapie.
Zasoby i wydobycie
Stan zasobów glin ogniotrwałych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
Stan geologicznych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych na 31.12.2019 r. wyniósł 54,14 mln t i w wyniku wydobycia ze złoża Rusko-Jaroszów był niższy w stosunku do roku ubiegłego o około 0,05 mln t (0,09%).
Geologiczne zasoby bilansowe tej kopaliny rozpoznane szczegółowo (w kat. A+B, C1) Stan geologicznych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych na 31.12.2019 r. wyniósł 54,14 mln t i w wyniku wydobycia ze złoża Rusko-Jaroszów był niższy w stosunku do roku ubiegłego o około 0,05 mln t (0,09%).
Zasoby przemysłowe glin ogniotrwałych wyniosły 1,05 mln t, co stanowiło 1,94% ogółu geologicznych zasobów bilansowych tych glin oraz 92,92% bilansowych zasobów geologicznych złóż zagospodarowanych. Zasoby przemysłowe uległy zmniejszeniu w porównaniu do 2018 r. o 0,05 mln t (4,55%).
Wydobycie glin ogniotrwałych w 2019 r. wyniosło 42,88 tys. t i było mniejsze o 27 tys. t w stosunku do roku poprzedniego (38,64%). Wydobyty surowiec może być wykorzystany w stanie naturalnym, bądź stosowany po przeróbce jako tzw. „gliny palone”.
Na poniższej figurze przedstawiono wielkość zasobów bilansowych i wydobycia glin ogniotrwałych w Polsce w latach 1989-2019.
Stopień rozpoznania zasobów i stan ich zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
W Bilansie perspektywicznych zasobów kopalin Polski dokonano aktualizacji oceny perspektyw zasobowych dla glin ogniotrwałych w Polsce*. Głównymi kryteriami zastosowanymi dla wyznaczania złóż iłów ogniotrwałych były: miąższość złoża (min. 1 m) i stosunek grubości nadkładu do miąższości złoża (N/Z maks. 2), a oprócz tego parametry jakościowe kopaliny: ogniotrwałość (min. 161 sP) i zawartość ziaren >0,063 mm (maks. 10%). Uwzględniając wszystkie powyższe parametry, określono zasoby prognostyczne glin ogniotrwałych na 56,90 mln t (w obrębie obszaru Udanin w województwie dolnośląskim).
Opracował: Marcin Tymiński
* Galos K., 2020 – Iły biało wypalające się (white-firing clay, ball clay), kamionkowe (stoneware clay, ceramic clay) i ogniotrwałe (refractory clay, flint clay). W: „Bilans perspektywicznych zasobów kopalin Polski wg stanu na 31.12.2018 r.” (red. Szamałek K., Szuflicki M., Mizerski W.): 335-329. PIG-PIB, Warszawa.
2018
Gliny ogniotrwałe stosuje się w przemyśle materiałów ogniotrwałych jako surowiec do produkcji glinokrzemianowych wyrobów ogniotrwałych. Są one także wykorzystywane do produkcji niektórych rodzajów płytek ceramicznych i wyrobów sanitarnych. Podstawowym składnikiem tych glin są iły kaolinitowe charakteryzujące się dużą plastycznością i mające zdolność do tworzenia czerepu ceramicznego o znacznej wytrzymałości mechanicznej. Uzyskuje się go po wypaleniu w wysokich temperaturach, powyżej 1 500°C.
Z kilkunastu udokumentowanych złóż tej kopaliny w południowo-zachodniej i centralnej Polsce, eksploatowane jest jedynie złoże Rusko-Jaroszów znajdujące się w województwie dolnośląskim.Występowanie złóż glin ogniotrwałych w Polsce przedstawiono na mapie.
Stan zasobów glin ogniotrwałych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2018 r. stan geologicznych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych wynosił 54,19 mln t i w wyniku wydobycia był niższy w stosunku do roku ubiegłego o około 0,07 mln t (0,13%). Ubytek zasobów bilansowych spowodowany został wydobyciem ze złoża Rusko–Jaroszów (0,07 mln t).
Geologiczne zasoby bilansowe tej kopaliny rozpoznane szczegółowo (w kat. A+B, C1) określone zostały na 53,51 mln t. Stanowiło to 98,75% całości udokumentowanych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych.
Zasoby przemysłowe glin ogniotrwałych wyniosły 1,10 mln t, co stanowiło 2,03% ogółu geologicznych zasobów bilansowych tych glin oraz 94,02% bilansowych zasobów geologicznych złóż zagospodarowanych. Zasoby przemysłowe uległy zmniejszeniu w porównaniu do 2017 r. o 0,07 mln t (5,98%).
Wydobycie glin ogniotrwałych w 2018 r. wyniosło 70 tys. t i było większe o 7 tys. t w stosunku do roku poprzedniego (11,11%). Wydobyty surowiec może być wykorzystany w stanie naturalnym bądź stosowany po przeróbce jako tzw. gliny palone.
Z informacji podanej przez PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A. wynika, że w 2018 r. ze złóż nieudokumentowanych (tzw. punktów eksploatacyjnych) wydobyto w Zakładzie Górniczym KWB Turów 0,51 tys. t glin ogniotrwałych i ceramicznych.
Na poniższej figurze przedstawiono wielkość zasobów bilansowych i wydobycia glin ogniotrwałych w Polsce w latach 1989-2018.
Stopień rozpoznania zasobów i stan ich zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracował: Marcin Tymiński
2017
Gliny ogniotrwałe stosuje się w przemyśle materiałów ogniotrwałych jako surowiec do produkcji glinokrzemianowych wyrobów ogniotrwałych. Są one także wykorzystywane do produkcji niektórych rodzajów płytek ceramicznych i wyrobów sanitarnych. Podstawowym składnikiem tych glin są iły kaolinitowe charakteryzujące się dużą plastycznością i mające zdolność do tworzenia czerepu ceramicznego o znacznej wytrzymałości mechanicznej. Uzyskuje się go po wypaleniu w wysokich temperaturach, powyżej 1 500°C.
Z kilkunastu udokumentowanych złóż tej kopaliny w południowo-zachodniej i centralnej Polsce eksploatowane jest jedynie złoże Rusko-Jaroszów, znajdujące się w województwie dolnośląskim. W 2017 r. została zniesiona koncesja na wydobywanie kopaliny ze złoża Chwaliszowice (woj. lubuskie). Występowanie złóż glin ogniotrwałych w Polsce przedstawiono na mapie.
Stan zasobów glin ogniotrwałych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2017 r. stan geologicznych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych wyniósł 54,26 mln t i w wyniku wydobycia był niższy w stosunku do roku ubiegłego o około 0,05 mln t (0,09%). Ubytek zasobów bilansowych był spowodowany wydobyciem ze złoża Rusko-Jaroszów (0,06 mln t), przy przyroście zasobów w tym złożu równym 0,01 mln t.
Geologiczne zasoby bilansowe tej kopaliny rozpoznane szczegółowo (w kat. A+B, C1) określone zostały na 53,58 mln t. Stanowi to 98,75% całości udokumentowanych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych.
Zasoby przemysłowe glin ogniotrwałych w 2017 r. wyniosły 1,17 mln t, co stanowiło 2,16% ogółu geologicznych zasobów bilansowych tych glin oraz 94,35% bilansowych zasobów geologicznych złóż zagospodarowanych. Zasoby przemysłowe uległy zmniejszeniu w porównaniu do 2016 r. o 0,42 mln t (26,42%).
Wydobycie glin ogniotrwałych w 2017 r. wyniosło 63 tys. t i było mniejsze o 12 tys. t (16,0%) w stosunku do roku poprzedniego. Wydobyty surowiec może być wykorzystany w stanie naturalnym bądź stosowany po przeróbce jako tzw. gliny palone.
Z informacji podanej przez PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A. wynika, że w 2017 r. ze złóż nieudokumentowanych (tzw. punktów eksploatacyjnych) wydobyto w Zakładzie Górniczym KWB Turów 0,50 tys. t glin ogniotrwałych i ceramicznych.
Na poniższej figurze przedstawiono wielkość zasobów bilansowych i wydobycia glin ogniotrwałych w Polsce w latach 1989-2017.
Stopień rozpoznania zasobów i stan ich zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracował: Marcin Tymiński
2016
Gliny ogniotrwałe stosuje się w przemyśle materiałów ogniotrwałych jako surowiec do produkcji glinokrzemianowych wyrobów ogniotrwałych. Są one także wykorzystywane do produkcji niektórych rodzajów płytek ceramicznych i wyrobów sanitarnych. Podstawowym składnikiem tych glin są iły kaolinitowe odznaczające się dużą plastycznością i mające zdolność do tworzenia się czerepu ceramicznego o znacznej wytrzymałości mechanicznej. Uzyskuje się go po wypaleniu w wysokich temperaturach, powyżej 1 500°C.
Z kilkunastu udokumentowanych złóż tej kopaliny w południowo-zachodniej i centralnej Polsce, eksploatowane jest jedynie złoże Rusko-Jaroszów znajdujące się w województwie dolnośląskim. Występowanie złóż glin ogniotrwałych w Polsce przedstawiono na mapie.
Stan zasobów glin ogniotrwałych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2016 r. stan geologicznych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych wyniósł 54,31 mln t i w wyniku wydobycia był niższy w stosunku do roku ubiegłego o około 0,06 mln t. Ubytek zasobów bilansowych był spowodowany wydobyciem ze złoża Rusko–Jaroszów (0,08 mln t), przy przyroście zasobów w tym złożu równym 0,02 mln t.
Geologiczne zasoby bilansowe tej kopaliny rozpoznane szczegółowo (w kat. A+B, C1) określone zostały na 53,63 mln t. Stanowi to 98,7% całości udokumentowanych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych.
Zasoby przemysłowe glin ogniotrwałych wyniosły 1,59 mln t, co stanowi 2,9% ogółu geologicznych zasobów bilansowych tych glin oraz 60,7% bilansowych zasobów geologicznych złóż zagospodarowanych.
Wydobycie glin ogniotrwałych w 2016 r. wyniosło 75 tys. t i było mniejsze o 12 tys. t (13,8%) w stosunku do roku poprzedniego. Wydobyty surowiec może być wykorzystany w stanie naturalnym, bądź stosowany po przeróbce jako tzw. gliny palone.
Z informacji podanej przez PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A. wynika, że w 2016 r. ze złóż nieudokumentowanych (tzw. punktów eksploatacyjnych) wydobyto w Zakładzie Górniczym KWB Turów 3,50 tys. t glin ogniotrwałych i ceramicznych.
Na poniższej figurze przedstawiono wielkość zasobów bilansowych i wydobycia glin ogniotrwałych w Polsce w latach 1989-2016.
Stopień rozpoznania zasobów i stan ich zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracował: Marcin Tymiński
2015
Gliny ogniotrwałe stosuje się w przemyśle materiałów ogniotrwałych jako surowiec do produkcji glinokrzemianowych wyrobów ogniotrwałych. Są one także wykorzystywane do produkcji niektórych rodzajów płytek ceramicznych i wyrobów sanitarnych. Podstawowym składnikiem tych glin są iły kaolinitowe, które odznaczają się dużą plastycznością i które mogą tworzyć czerep ceramiczny o znacznej wytrzymałości mechanicznej. Uzyskuje się go po wypaleniu w wysokich temperaturach, powyżej 1 500°C.
Z kilkunastu udokumentowanych złóż tej kopaliny w południowo-zachodniej i centralnej Polsce, eksploatowane jest jedynie złoże Rusko-Jaroszów znajdujące się w województwie dolnośląskim. Występowanie złóż glin ogniotrwałych w Polsce przedstawiono na mapie.
Stan zasobów glin ogniotrwałych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2015 r. stan geologicznych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych wynosił 54,36 mln t i w wyniku wydobycia był niższy do roku ubiegłego o około 0,11 mln t. Ubytek zasobów bilansowych spowodowało wydobycie ze złoża Rusko–Jaroszów (0,09 mln t) oraz skreślenie z krajowego bilansu zasobów złoża Czerwona Woda SW (0,02 mln t).
Geologiczne zasoby bilansowe tej kopaliny rozpoznane szczegółowo (w kat. A, B, C1) określone zostały na 53,68 mln t. Stanowi to 98,8% całości udokumentowanych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych.
Zasoby przemysłowe glin ogniotrwałych wyniosły 1,65 mln t, co stanowi 3% ogółu geologicznych zasobów bilansowych oraz 61,6% bilansowych zasobów geologicznych złóż zagospodarowanych.
Wydobycie glin ogniotrwałych w 2015 r. wyniosło 87 tys. t i w stosunku do roku poprzedniego było większe o 4 tys. t (4,8%). Wydobyty surowiec może być wykorzystany w stanie naturalnym bądź stosowany po przeróbce jako tzw. gliny palone.
Z informacji podanej przez PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A. wynika, że w 2015 r. ze złóż nieudokumentowanych (tzw. punktów eksploatacyjnych) wydobyto w Zakładzie Górniczym KWB Turów łącznie 4,08 tys. t glin ogniotrwałych i ceramicznych.
Stopień rozpoznania zasobów i stan ich zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracował: Marcin Tymiński
2014
Przemysł materiałów ogniotrwałych stosuje gliny ogniotrwałe jako surowiec do produkcji wyrobów ogniotrwałych. Podstawowym składnikiem tych glin są iły kaolinitowe odznaczające się dużą plastycznością i mające zdolność do tworzenia się czerepu ceramicznego o znacznej wytrzymałości mechanicznej. Uzyskuje się go po wypaleniu w wysokich temperaturach, powyżej 1 500°C.
Z kilkunastu udokumentowanych złóż tej kopaliny w południowo-zachodniej i centralnej Polsce, eksploatowane jest jedynie złoże Rusko-Jaroszów znajdujące się w województwie dolnośląskim. Występowanie złóż glin ogniotrwałych w Polsce przedstawiono na mapie.
Stan zasobów glin ogniotrwałych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2014 r. stan geologicznych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych wynosił 54,47 mln t i w wyniku wydobycia był niższy w stosunku do roku ubiegłego o około 0,08 mln t.
Geologiczne zasoby bilansowe tej kopaliny rozpoznane szczegółowo (w kat. A+B +C1) określone zostały na 53,76 mln t. Stanowiło to około 99 % całości udokumentowanych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych. Ubytek zasobów bilansowych spowodowany został wydobyciem ze złoża Rusko – Jaroszów.
Zasoby przemysłowe glin ogniotrwałych wyniosły 1,73 mln t, co stanowiło 3,2 % ogółu geologicznych zasobów bilansowych tych glin oraz 62,7 % bilansowych zasobów geologicznych złóż zagospodarowanych.
Wydobycie glin ogniotrwałych w 2014 r. wyniosło 83 tys. t i było mniejsze o 4 tys. t w stosunku do roku poprzedniego (o 4,6%). Wydobyty surowiec może być wykorzystany w stanie naturalnym bądź stosowany po przeróbce, jako tzw. „gliny palone”.
Z informacji podanej przez PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A. wynika, że w 2014 r. ze złóż nieudokumentowanych (tzw. punktów eksploatacyjnych) wydobyto w Zakładzie Górniczym KWB Turów 5,25 tys. t glin ogniotrwałych i ceramicznych.
Stopień rozpoznania zasobów i stan zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracował: Marcin Tymiński
2013
Przemysł materiałów ogniotrwałych stosuje gliny ogniotrwałe jako surowiec do produkcji wyrobów ogniotrwałych. Podstawowym składnikiem tych glin są iły kaolinitowe odznaczające się dużą plastycznością i mające zdolność do tworzenia się czerepu ceramicznego o znacznej wytrzymałości mechanicznej. Uzyskuje się go po wypaleniu w wysokich temperaturach, powyżej 1 500°C.
Z kilkunastu udokumentowanych złóż tej kopaliny w południowo-zachodniej i centralnej Polsce, eksploatowane jest jedynie złoże Rusko-Jaroszów znajdujące się w województwie dolnośląskim. Występowanie złóż glin ogniotrwałych w Polsce przedstawiono na mapie.
Stan zasobów glin ogniotrwałych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2013 r. stan geologicznych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych wynosił 54,56 mln t i w wyniku wydobycia był niższy w stosunku do roku ubiegłego o około 0,09 mln t.
Geologiczne zasoby bilansowe tej kopaliny rozpoznane szczegółowo (w kat. A+B+C1) określane są na 53,84 mln t. Stanowi to około 99 % całości udokumentowanych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych. Ubytek zasobów bilansowych spowodowany został wydobyciem w złożu Rusko – Jaroszów.
Zasoby przemysłowe glin ogniotrwałych wynoszą 2,62 mln t, co stanowi 4,8 % ogółu geologicznych zasobów bilansowych tych glin oraz 56 % bilansowych zasobów geologicznych złóż zagospodarowanych.
Wydobycie glin ogniotrwałych w 2013 r. wyniosło 87 tys. t i było mniejsze o 5 tys. t w stosunku do roku poprzedniego (stanowiło 95 % ubiegłorocznego wydobycia). Wydobyty surowiec może być wykorzystany w stanie naturalnym bądź stosowany po przeróbce, jako tzw. „gliny palone”.
Stopień rozpoznania zasobów i stan zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracowała: Janina Dyląg
2012
Przemysł materiałów ogniotrwałych stosuje gliny ogniotrwałe jako surowiec do produkcji wyrobów ogniotrwałych. Podstawowym składnikiem tych glin są iły kaolinitowe odznaczające się dużą plastycznością i mające zdolność do tworzenia się czerepu ceramicznego o znacznej wytrzymałości mechanicznej. Uzyskuje się go po wypaleniu w wysokich temperaturach, powyżej 1 500°C.
Z kilkunastu udokumentowanych złóż tej kopaliny w południowo-zachodniej i centralnej Polsce, tylko jedno jest eksploatowane. Największe zagospodarowane złoże Rusko-Jaroszów znajduje się w województwie dolnośląskim, a drugie co do wielkości – Kryzmanówka, w województwie mazowieckim. W złożu Kryzmanówka w 2012 r. nie było wydobycia.
Występowanie złóż glin ogniotrwałych w Polsce przedstawiono na mapie.
Stan zasobów glin ogniotrwałych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2012 r. stan geologicznych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych wynosił 54,65 mln t. Był niższy o około 0,10 mln t w stosunku do roku ubiegłego, w wyniku wydobycia.
Geologiczne zasoby bilansowe tej kopaliny rozpoznane szczegółowo (w kat. A+B+C1) określane są na 53,93 mln t. Stanowi to 99 % całości udokumentowanych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych. Złoża zakładów czynnych zawierają 1,61 mln t zasobów geologicznych bilansowych, co stanowi 3 % ogółu zasobów bilansowych glin ogniotrwałych. Ubytek zasobów bilansowych złóż zakładów czynnych spowodowany został przede wszystkim wydobyciem w złożu Rusko – Jaroszów, jedynym eksploatowanym obecnie złożu glin ogniotrwałych.
Zasoby przemysłowe glin ogniotrwałych wynoszą 2,71 mln t, co stanowi 5 % ogółu geologicznych zasobów bilansowych tych glin oraz 57 % bilansowych zasobów geologicznych złóż zagospodarowanych.
Wydobycie glin ogniotrwałych w 2012 r. wyniosło 92 tys. t i było mniejsze o 17 tys. t w stosunku do ubiegłego roku (stanowi ono 84 % ubiegłorocznego wydobycia). Wydobyty surowiec może być wykorzystany w stanie naturalnym bądź stosowany po przeróbce, jako tzw. „gliny palone”.
Stopień rozpoznania zasobów i stan zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracowała: Janina Dyląg
2011
Przemysł materiałów ogniotrwałych stosuje gliny ogniotrwałe jako surowiec do produkcji wyrobów ogniotrwałych. Podstawowym składnikiem tych glin są iły kaolinitowe odznaczające się dużą plastycznością i mające zdolność do tworzenia się czerepu ceramicznego o znacznej wytrzymałości mechanicznej. Uzyskuje się go po wypaleniu w wysokich temperaturach, powyżej 1 500°C.
Z kilkunastu udokumentowanych złóż tej kopaliny w południowo-zachodniej i centralnej Polsce, tylko jedno jest eksploatowane. Największe zagospodarowane złoże Rusko-Jaroszów znajduje się w województwie dolnośląskim, a drugie co do wielkości – Kryzmanówka, w województwie mazowieckim. W złożu Kryzmanówka w 2011 r. nie było wydobycia.
Występowanie złóż glin ogniotrwałych w Polsce przedstawiono na mapie.
Stan zasobów glin ogniotrwałych oraz stopień ich zagospodarowania przedstawiono w tabeli 1.
W 2011 r. stan geologicznych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych wynosił 54,75 mln t. Był niższy o około 0,11 mln t w stosunku do roku ubiegłego, w wyniku wydobycia.
Geologiczne zasoby bilansowe tej kopaliny rozpoznane szczegółowo (w kat. A+B, C1) określane są na 54,03 mln t. Stanowi to 99 % całości udokumentowanych zasobów bilansowych glin ogniotrwałych. Złoża zakładów czynnych zawierają 1,71 mln t zasobów geologicznych bilansowych, co stanowi 3 % ogółu zasobów bilansowych glin ogniotrwałych. Zasoby złóż rozpoznanych szczegółowo wynoszą 1,51 mln t co stanowi 3 % ogółu zasobów bilansowych rozpoznanych szczegółowo. Ubytek zasobów bilansowych złóż zakładów czynnych spowodowany został wydobyciem w złożu Rusko – Jaroszów, jedynym obecnie eksploatowanym złożu glin ogniotrwałych.
Zasoby przemysłowe glin ogniotrwałych wynoszą 2,81 mln t, co stanowi 5 % ogółu geologicznych zasobów bilansowych tych glin oraz 58 % bilansowych zasobów geologicznych złóż zagospodarowanych.
Wydobycie glin ogniotrwałych w 2011 r. wyniosło 109 tys. t i było większe o 38 tys. t w stosunku do ubiegłego roku (stanowi 154 % ubiegłorocznego wydobycia). Wydobyty surowiec może być wykorzystany w stanie naturalnym bądź stosowany po przeróbce jako tzw. „gliny palone”.
Stopień rozpoznania zasobów i stan zagospodarowania, a także wielkość wydobycia z poszczególnych złóż zestawiono w tabeli 2.
Opracowała: Janina Dyląg
