1860 - 1939
Wczesne lata i edukacja
Wawrzyniec Teisseyre urodził się 10 sierpnia 1860 r. w Krakowie jako syn inż. Henryka Teisseyre i matki Julii z Węgierskich. Do szkół uczęszczał w Krakowie, a następnie w Tarnopolu, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości w roku 1879. W latach 1879-1883 studiował geologię i paleontologię na Uniwersytecie w Wiedniu, gdzie otrzymał absolutorium w roku 1883. Następnie pracował jako wolontariusz w Państwowym Instytucie Geologicznym w Wiedniu, odbywając przy okazji podróż naukową do Rosji środkowej, skąd przywiózł bogaty materiał paleontologiczny dla swej pracy doktorskiej.
Prof. Wawrzyniec Teisseyre
Doktorat i habilitacja
W roku 1885 doktoryzował się z geologii i paleontologii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Wiedeńskiego. Do 1877 r. pełnił obowiązki asystenta przy katedrze geologii i paleontologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W tym czasie został członkiem Komisji Fizjograficznej Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie, wykonując z dotacji tej Komisji szereg prac geologicznych na obszarze Podola. Prace te zostały ogłoszone w publikacjach wspomnianej Akademii. W roku 1891 habilitował się z paleontologii, uzyskując "veniam legendi" jako docent prywatny na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Później, w roku 1907, rozszerzył habilitację na geologię.
W latach 1891-1895 pracował jako suplent szkoły realnej, początkowo we Lwowie, a następnie w Krakowie. Pod koniec tego okresu uzyskał z Polskiej Akademii Umiejętności stypendium i odbył swą drugą wielką podróż naukową, tym razem po Niemczech.
Praca w Rumunii
W latach 1896-1910 pracował jako geolog w państwowej służbie geologicznej w Rumunii (Komisja Naftowa), wykonując i publikując szereg prac z zakresu paleontologii, tektoniki, kartografii i budowy geologicznej złóż naftowych. Jak bardzo owocna była jego działalność w Komisji Naftowej dla rozwoju rumuńskiego kopalnictwa naftowego, może świadczyć fakt, że w 1910 roku zostaje za tę działalność odznaczony Orderem Korony Rumuńskiej w stopniu oficerskim.
Powrót do Polski i praca w Państwowym Instytucie Geologicznym
Przed pierwszą wojną światową Wawrzyniec Teisseyre wrócił do kraju, podejmując na nowo przerwane prace geologiczne na Podolu i rozpoczynając serię prac geologicznych w pobliskich Karpatach i na ich przedgórzu. W 1909 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Gdy w 1919 r został powołany do życia Państwowy Instytut Geologiczny w Warszawie, prof. W. Teisseyre mianowany został jego wicedyrektorem. Na stanowisku tym pracował do 1923 r. W roku 1925 objął profesurę zwyczajną na katedrze geologii Politechniki Lwowskiej. Równocześnie, za całokształt swej owocnej i bogatej twórczości naukowej oraz za zasługi na polu rozwoju ojczystej geologii, został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Dorobek naukowy i dokonania
Bogata twórczość naukowa prof. Wawrzyńca Teisseyre obejmuje ponad 70 rozpraw z dziedziny paleontologii, stratygrafii, geologii złóż naftowych, metodologii badań geologicznych i kartografii geologicznej. W tym czasie interesował się również kopalnictwem naftowym w Karpatach, ogłaszając kilka prac, odnoszących się do możliwości rozwoju tego przemysłu. 28 maja 1920 r. został mianowany członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie. W dowód uznania zasług naukowych Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika we Lwowie, 21 lutego 1926 r. mianowało go swym członkiem honorowym.
Zasługi prof. Wawrzyńca Teisseyre dla rozwoju polskiego przemysłu naftowego zostały nagrodzone w 1933 r. członkostwem honorowym Stowarzyszenia Polskich Geologów Naftowych. 27 września 1935 r.na wniosek senatu Politechniki we Lwowie, Prezydent R.P. nadał mu tytuł profesora honorowego tejże Politechniki na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej. W latach 1928-1939 zasiadał w Komitecie Rzeczoznawców półpaństwowej firmy "Pionier", której celem były prace poszukiwawcze złóż surowców bitumicznych w Karpatach i na Podkarpaciu.
Zmarł we Lwowie, po krótkiej chorobie, 2 kwietnia 1939 roku.
Biogram opracowała: Halina Urban
Źródła:
- Z. Pazdro - Rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego. Tom XIX zeszyt 1, Kraków, 1950;
