Megaprowincje morfotektoniczne, prowincje metalogeniczne i formacje złożowe wszechoceanu odznaczają się swoistą odrębnością, będącą efektem zróżnicowanej intensywności przebiegu procesów tektoniczno-magmatycznych i sedymentacyjnych, kształtowanych na poziomie regionalnym i lokalnym, przez odmienne grupy czynników. Dominującym czynnikiem wyróżniającym są źródła, a ściślej wzajemne relacje pomiędzy rodzajem i ilością materiału allochtonicznego i autochtonicznego doprowadzanego do poszczególnych oceanów, odległość od źródeł endogenicznych, głębokość oraz charakter morfotektoniczny dna oceanicznego, właściwości fizyczno-chemiczne wód przydennych i porowych, a także swoista struktura i dynamika wód oceanicznych. Na tle ewolucji skorupy oceanicznej wykazano, że najbardziej istotny wpływ na formowanie złóż miały procesy zachodzące w ostatnim etapie przeobrażeń skorupy. Manganowy okres metalogeniczny związany jest z najmłodszym alpejskim cyklem geotektonicznym Ziemi. Decydujące znaczenie miały przy tym procesy subwulkaniczne i wulkaniczne przebiegające w stadium tektoniki załomowej, w okresie magmatyzmu końcowego. W obrębie dwóch głównych megaprowincji morfotektonicznych (Indopacyficznej i Indoatlantyckiej) wydzielono prowincje metalogeniczne. W każdej z nich rozpoznano następujące główne formacje złożowe:manganowa formacja konkrecyjna, odznaczająca się dominacją procesów hydrogenicznych i hydrogeniczno-diagenetycznych, polimetaliczna formacja siarczkowa z dominacją procesów hydrotermalnych i ekshalacyjnych; fosforytowa formacja konkrecyjna z dominacją procesów biohydrogenicznych; formacja minerałów ciężkich, z dominacją procesów mechanogenicznych. Formacje złożowe są regionalnie zróżnicowane.

Wspólne kompleksowe badania polsko-niemieckie objęły analizę materiałów teledetekcyjnych, opróbowanie geochemiczne oraz selekcję i zebranie danych geośrodowiskowych. Wykonano mapy geośrodowiskowe strefy przygranicznej w skali 1 : 100 000. Na podstawie interpretacji zdjęć satelitarnych zarejestrowanych w ośmiu różnych datach opracowano mapy zmian stosunków wodnych w dolinie Odry. Sześć z nich dotyczy okresu letniej powodzi w 1997 roku.

Budowa kompleksu plejstoceńskiego i jego podłoża jest inna nad strukturami solnymi (i obszarami nagromadzeń cechsztyńskich soli) niż nad formami synklinalnymi permo-mezozoiku (i obszarami wyciśnięcia soli). Nad permo-mezozoicznymi formami synklinalnymi i niektórymi dyslokacjami w powierzchni podczwartorzędowej występują depresje. Wypełniają je osady plejstoceńskie o miąższości przekraczającej 200 m i profilu stratygraficznym zawierającym 7–9 poziomów glin zwałowych. Są to gliny zlodowaceń narwi, nidy, sanu, odry, warty, wisły. Ponad strukturami solnymi występują elewacje podłoża czwartorzędu, a pokrywa plejstoceńska ma zredukowaną miąższość i profil stratygraficzny w relacji z obszarami synklin. Profil plejstocenu zawiera tam tylko 3–4 poziomy glin, należących do zlodowaceń odry, warty i wisły. Serie osadów akumulacji wodnej, najpełniej wykształcone w obrębie „synklinalnych” depresji podłoża, wyklinowują się lub mają zredukowaną miąższość nad strukturami solnymi. W pokrywie plejstoceńskiej nad strukturami solnymi dominują gliny zwałowe. Takie zróżnicowanie pokrywy plejstoceńskiej autor zinterpretował jako rezultat ruchów wznoszących struktur salinarnych, a co za tym idzie jako przesłankę trwania w plejstocenie migracji mas solnych.

W PPU Kamień Pomorski występują wody lecznicze typu Cl^--Na⁺, Br^-, J^-, Fe²⁺, B^-, eksploatowane w ujęciu "Edward II". Nieczynne są obecnie, a pozostają w gestii Uzdrowiska Kamień Pomorski, odwierty "Józef" w Dziwnówku i "Kamień Pomorski IG-1" w Międzywodziu, w których stwierdzono podobny typ wód. Dwa pierwsze otwory ujmują wodę z warstw liasu a "IG-1" z utworów triasu. Analizie poddano wyniki oznaczeń izotopowych i chemicznych tych wód. W wodzie z otworu "Edward II" skład chemiczny ulega pewnym zmianom, w trakcie eksploatacji odnotowano spadek zawartości chlorków oraz wzrost zawartości HCO₃^-. Podobnie zaznacza się tendencja do zmian składów izotopowych w wodzie z tego otworu w kierunku niższych wartości d¹⁸O i dD względem starszych pomiarów. Woda z otworu "Kamień Pomorski IG-I" w Międzywodziu jest przypuszczalnie "najstarsza" z rozpatrywanych wód leczniczych o czym świadczy skład izotopowy (patrz tab. 1 oraz ryc. 3). W wodach tych dominuje zasolenie pochodzące z ługowania warstw solonośnych.